Passion for fear is een onderzoek dat als het tweede deel van een diptiek naast Hello world word ontwikkeld. Dit deel is opgebouwd rond mijn gevoel van een verloren toekomst of van de onmogelijke perspectieven onder het kapitalisme, waarbij technologie onze nieuwe werkelijkheden schept.

Ik werd 9 jaar voor de val van het World Trade Center in 2001 geboren, een gebeurtenis die het begin markeert van een grootschalige verspreiding van samenzweringstheorieën, vooral door de democratisering van het internet. Ik bracht mijn jeugd door in een maatschappij die gebouwd was rond de angst voor nieuwe terroristische aanslagen, en ook rond de terugkeer, op grote schaal in Europa, van fascistische ideeën en samenzweringscomplotten, waardoor het politieke leven effectief rond angst gestructureerd werd.

Ik bracht veel tijd door op videospelletjes, sloot me aan bij gemeenschappen van Internetgebruikers op forums, maar raadpleegde ook sites als Rotten [1] of keek naar ultra-gewelddadige video’s. Ik was bang voor de wereld waarin ik leefde, een angst die soms irrationeel maar toch opwindend was.

Het Internet is een van de vele plaatsen geworden waar hartstochtelijk angstigen samenkomen om zich te verheugen in het scheppen van angst. Het aanwakkeren van deze angst brengt hen ertoe te denken dat er een andere wereld voor ons verborgen is. En om hun "werkelijkheid" zichtbaar te maken, stellen ze een uiterst goed geënsceneerde fantasie voor met fotomontages en video’s, die het "verborgen gezicht van de werkelijkheid" belichten en massaal op sociale netwerken worden gedeeld.

Twintig jaar na de aanslagen op het World Trade Center begon ik anti-vax Telegramdraden met fascistische tendensen te volgen, zoals de White Rose, en ging naar anti-vax en anti-sanitatiepas demonstraties die door extreem-rechtse partijen georganiseerd werden. Ik begon de toespraken te filmen, de organisatiemethoden te observeren en met de deelnemers te praten.

Waar is hun angst op gebaseerd?
Hoe over het nieuws te praten zonder hun verhalen te promoten?
Waar zijn het uiten en delen van angst symptomen van?

Om het maken van deze verhalen te begrijpen, is het onderzoek gebaseerd op een raadpleging van oude websites in HTML, van open-wereld videospelletjes [2], van de shift gemeenschap [3], van Glitch kunst [4]. Het onderzoek richt zich op het leggen van verbanden tussen samenzweringen, het internet, videospelletjes, shifting, de metaverse, geweld en angst.

Al deze verhalen lijken echter naar hetzelfde symptoom te verwijzen: de behoefte om te ontsnappen aan het verhaal dat voor ons geschreven is, gestructureerd rond de politiek van angst die ons ervan weerhoudt een positieve toekomst te zien, aangezet door het narratieve schema van het kapitalisme. Wat zeggen deze nieuwe verhalen, deze vertellingen en fantasieën, over onze verhouding tot de werkelijkheid, onze plaats in de maatschappij, onze behoefte om te ontsnappen? Hoe angst een vector is van narratieve schepping ?

Met dit onderzoek probeer ik deze kwesties als systemische en niet als individuele problemen te beschouwen, om niemand te stigmatiseren.